ေ၀သာလီေခတ္ ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ ရကၡ၀ဏၰအကၡရာ ေပၚေပါက္လာပါသည္။ ယင္းေႏွာင္း ေခတ္ပိုင္းတြင္ တြိရေသာ ရကၡ၀ဏၰအကၡရာပါ ေက်ာက္စာမ်ားမာ ေယဓမၼာဂါထာပါ ေက်ာက္စာ (ဧဂုေျမာက္ဦးျပတိုက္)၊ ေ၀သာလီမွ ႀကိခ်္ေမာ္ရုပ္္ပလႅင္စာ(ဧဂုေျမာက္ဦးျပတိုက္)၊ အာယနာေကာင္း မႈေတာ္ ႀကီးဆီမီးခြက္စာ (ဧဂုရန္ကုန္)၊ ေက်ာက္ေတာ္ အုတ္ပုံေတာ္ဘုရားမွ အုပ္ခြက္ဘုရားစာ (ဧဂု ရန္ကုန္ ရွီးေဟာင္း သုေတသနဦးစီးဌာန)၊ ေယဓမၼာပါ ႀကီးပုရပိုက္ေခ်ႏွစ္ခ်ပ္ (ဦးေကသာရ မဂၤလာသုခေက်ာင္း၊ ရန္ကုန္) စသည္ျဖင့္ ရကၡ၀ဏၰအကၡရာ ရွိၿပီးစာမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းကို ဦးဦးသာထြန္း ဧ့ ရကၡ၀ဏၰအကၡရာ ဆင္းသက္ရာ(လက္ရီးမူ)တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ထို႔ေနာက္ ရကၡ၀ဏၰအကၡရာ ဆင္းသက္လာပုံကို ေဖာ္ျပရာတြင္ အကၡရာဟူသည္ (အေတၳာ အကၡရာ သညာေတာ)ဟူသည့္ ပါ႒္အရ သေကၤတ အမွတ္အသားအားျဖင့္ အနက္အဓိပၸါယ္ကို သိသာရန္ အမွတ္သညာ တစ္ခုအနီနန္႔ အကၡရာ၀ဏၰစာလံုးရို႕ကို ျပဳပ်င္ထားရသည္ဟု ဆိုလိုသည္။ လူမ်ဳိးကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ တိုင္းျပည္ ကိုေသာ္ လည္းေကာင္း အစြဲျပဳ၍ စာပီမ်ား ျဖစ္ေပၚသည့္နည္းတူ ရကၡိဳင္တြင္လည္း ရကၡသဒၵါကို အစြဲျပဳ၍ ရကၡ=ရခိုင္+၀ဏၰ=အကၡရာစာလံုး။ ရခိုင့္အကၡရာစာလံုး ျဖစ္လာသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ဆက္ႏြယ္ ဆင္းသက္လာပံုကို စာရွည္မည္ျဖစ္၍ မေဖာ္ျပလိုေတာ့ပါ။ ေ၀သာလီေခတ္သည္ ေအဒီ ၃၂၇-၉၅၇ ျဖစ္ပါသည္။ ေအဒီ ၆-ရာစုတြင္ သိန္ကန္မိန္ ရႊန္းလိုက္ရတုကို သု၀ဏၰေဒ၀ီေခၚ ေစာျပည့္ညိဳသည္ ရခိုင္စာျဖင့္ ရီးဖြဲ႔ခပါသည္။ ယင္းရတုနန္႔ ပတ္သတ္၍ ဦးေအာင္သာဦး မွတ္ခ်က္ပီးထားသည္မာ အထက္ပါ ရႊန္းလိုက္ရတုသည္ ရာဇ၀င္ အေထာက္အထား အဖို႔သာမဟုတ္။ ရခိုင္စာပီ အေထာက္အထားအဖို႔လည္း အလြန္အေရးပါေသာ ရတုျဖစ္သည္။ ဤရတုသည္ သက္ဆိုင္နီေသာ အိမ္ရွိမင္းသား အဖို႔ကိုထားဦး၊ မသက္ဆိုင္သူ အျပင္ လူမ်ားဧ့ စိတ္ကိုပင္ ညြတ္ႏူးေအာင္ ဆြဲေဆာင္ထား၏။ သိမ္မြိ႕ေသာ အနက္အဓိပၸါယ္၊ ယဥ္ေက်းေသာ စကားလံုးအသုံုးအႏႈန္းတိကို ျမင့္ျမတ္ေသာ စိတ္ထားနန္႔ ရီးထားေၾကာင္း တြိရ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ထိုေခတ္ ထိုအခ်ိန္မာ ရခိုင့္စာပီအဆင့္အတန္း မည္သည္ေလာက္ ျမင့္နီၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း သတိခ်ပ္အပ္သည္။ ဧေလာက္ အဆင့္အတန္းျမင့္ေသာ ကဗ်ာျဖစ္ေအာင္ ရီးထားခေသာ ရခိုင္စာပီသည္ ရွီး ဇာေခတ္ ဇာအခ်ိန္ကပင္ ေပၚေပါက္နီလိမည္ကို သီဟိုေခတ္ စတုတၳအႀကိမ္ ပီထက္အကၡရာျဖင့္ သဂၤါယနာ တင္ႏိုင္ေသာ စာပီအဆင့္တန္းနန္႔ ႏႈိင္းယွဥ္၍ စဥ္းစားကတ္စီလိုသည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ (၈)ရာစု အေစာပိုင္းတြင္ ေပၚထြန္းေသာ သိန္ကန္မိန္ရတုသည္ အေစာဆံုး ရကၡ၀ဏၰအကၡရာ စာပီျဖစ္သည္ဟု ျမန္မာစာ ညြန္႔ေပါင္းက်မ္း(ပထမတြဲ)မာ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ စာၾကည့္တိုက္တြင္ ပီအမွတ္ ၁၄၇၉၄-ရာဇသံနန္႔ ေစာျပည့္ညိဳရတု (ပီမူ)(ရခိုင့္မူ)ဟု မွတ္တမ္းျပဳထားသည္။ (မွတ္ခ်က္-စာဖတ္သူအမ်ာစုရို႕ တြိနီရေသာ သိန္ကန္မိန္ရတုသည္ ျမန္မာမူ ျဖစ္နီသည္ကို သတိထားသင့္သည္။ ရခိုင္စာနန္႔ ရခိုင္မူ ဟိပါသည္။) ေမဓပညာေမာ္ကြန္းလကၤာ(ပီမူ)ကို ေအဒီ ၆၇၈-၆၉၄၃ အတြင္းတြင္ ရကၡ၀ဏၰအကၡရာျဖင့္ ရီးစပ္ခပါသည္။ ဗ်ည္း ၃၃ လံုးလွီေတာ္သံ(ဓမၼေဇယ်အမတ္ႀကီး)၊ စႃႏၵားမင္းဘြဲ႔ရို႕ ကိုလည္း ေ၀သာလီေခတ္တြင္ ရခိုင္စာပီျဖင့္ ရီးစပ္ခပါသည္။ ေလးၿမိဳ႕ေခတ္ (ေအဒီ ၉၅၇-၁၄၃၀)နန္႔ ပုဂံေခတ္ (ေအဒီ ၁၀၄၄-၁၂၈၇)ရို႕သည္ ေခတ္ၿပိဳင္ျဖစ္သည္။ ပုဂံေခတ္တြင္ ျမန္မာ့အကၡရာနန္႔ အယင္ဆံုးတြိရေသာ ျမ၀တီေက်ာက္စာ (ေခၚ)ရာဇကုမာရေက်ာက္စာ(၄၇၄-ခု)ထက္ ေလးၿမိဳ႕ေခတ္ မင္းရင္ျဖဴဆင္းတုဓမၼခဏ္စာ( ၂၀၉-ခု)က ၂၆၅-ႏွစ္ ယင္ပါသည္။ ထိုေက်ာက္စာကို ေထာက္၍ ဦးေရႊဇံက ရကၡ၀ဏၰအကၡရာမာ ထိုအခ်ိန္ကပင္ ပီပီျပင္ျပင္ ဟိနီၿပီးျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္။ နန္းက်ားရပ္ေတာ္မူ ဘုရားပလႅင္စာ (၄၅၁-ခု)က ႏွစ္ေပါင္း (၂၃)ႏွစ္ယင္ပါသည္။ ဘူးကြဲေတာင္ဘုရားေက်ာက္စာ(၄၅၂-ခု)က (၂၂)ႏွစ္ယင္ပါသည္။ ျမေစတီ ေက်ာက္စာ ရီးထိုးၿပီးမွ ရီးထိုးေသာ ရခိုင့္စာပီရို႕ကို မေဖာ္ျပလိုပါ။ ေလးၿမိဳ႕ေခတ္ ေက်ာက္စာနန္႔ ပုဂံေခတ္ ေက်ာက္စာရို႕ကို ႏႈိင္းယွဥ္ကာ သုေတသီ ေမစၥတာေတလာက ရခိုင္စကားသည္ ျမန္မာစကားနန္႔ အသံထြက္မ်ားစြာ ျခားနားမႈဟိေၾကာင္း၊ ရခိုင္ စကားက ပိုရွိက်ၿပီး စကားသံနန္႔ စာလံုးေပါင္းရို႕ ပိုလို႔ဆီေလ်ာ္မႈဟိေၾကာင္း ဆိုပါသည္။ ဦးေအာင္သာဦးက ရွီးေခတ္ ျမန္မာ့ ေက်ာက္စာမ်ား၌ ရခိုင့္စာလံုးေပါင္း မ်ားစြာပါဟိေၾကာင္း တြိရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ရခိုင္စာပီသည္ ျမန္မာစာထက္ ရွီးက်ေသာစာ ျဖစ္သည္ဟု တင္ျပထားသည္။ ဦးဦးသာထြန္းသည္ ပီမူမွ မူရင္းအတိုင္း ၁၁၉၂-ခုႏွစ္တြင္ ရခိုင္စာ သတ္ပံုက်မ္းကို ရီးကူးခပါသည္။ ရွီးေခတ္ ပညာသွ်င္ရို႕သည္ ရခိုင္စာကို ထိန္းကြပ္ရန္ သတ္ပုံစာက်မ္း ျပဳစုချခင္း ျဖစ္တန္ပါသည္။ မိဘုရားသွ်င္ထြီး အလယ္ေစတီေက်ာက္စာ ေၾကာင္းရီ(၂၄)တြင္ အပ္နဖားရွိ ခံတြင္းဟိေသာ ၿပိတၱာဟု ပါဟိသည္။ အပ္နဖားေပါက္နန္႔ အရိွရိွ (ထပ္တူထပ္မွ်) ခံတြင္းဟိေသာ ၿပိတၱာဟု ဆိုလိုသည္။ ယင္းစာေၾကာင္းသည္ ရခိုင္စာ ရီးထံုးရီးနည္း အစအနေခ်တစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ ဇယႏၱေဗာဓိက ရီးနည္း(၂၀)ေက်ာ္ ျပဳစုထားၿပီး ျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္။ ရခိုင္စာနန္႔ ျမန္မာစာသည္ ျဗဟၼီအကၡရာမွ ဆင္းသက္လာသည့္ ရင္ခ်င္းဆက္ အမႊာစာပီ (၀ါ) မ်ဳိးတူသံကြဲစာပီတိ ျဖစ္ကတ္ပါသည္။ ရခိုင္စာကို ရခိုင္ရို႕ ထိန္းသိမ္းရပါမည္။ လူမ်ဳိးျခားရို႕ ထိန္းသိမ္းပီးမည္မဟုတ္။ ရခိုင္စာ ဟိ၊ မဟိကို ရခိုင္သားရို႕ လိလာရမည္။ ရခိုင္စာဧ့ သေဘာသဘာ၀ကို ရခိုင္သားရို႕ သိထိုက္သည္။ ပန္မလာဂတ္မန္မွစ၍ အျခားစာပီပညာသွ်င္ရို႕သည္ ရခိုင္စာပီကို အထူးျပဳလိလာခပါသည္။ အရွိတိုင္း၊ အေနာက္တိုင္း ပညာဟိရို႕ဧ့ ေလးစားမႈကို အစဥ္ပိုင္စိုးေသာ ရခိုင္စာသည္ ခါးနာရာမွ တဖန္ ျမန္းလာလတ္ပါသည္။ ျမန္းထက္ျမန္းလာေအာင္ အာရကၡရို႕ မျပဳစုသင့္ပါလား။ ေဒါင္တာသန္းထြန္းက ရခိုင္ရို႕သည္ ေအဒီ ၆-ရာစုမတိုင္ခင္ကပင္ စာရီးစာဖတ္တတ္ပနာ ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားၿပီးဟု ဆိုပါသည္။ -
ေက်းဇဴးတင္ပါယင့္
ReplyDelete